Soms zijn er momenten waarin woorden tekort schieten, waarin je ervaart dat je leven deel is van een groot en niet te bevatten geheel. Geboorte en dood, het begin van de volwassenheid en het aangaan van een duurzame relatie zijn zulke momenten. Het kan helpen dit soort momenten te markeren in een ritueel.
We hebben vier rituelen die passen bij belangrijke momenten in het leven:
Doop
Bij de doop vieren we het wonder van het nieuwe leven dat we zien als een geschenk.
De ouders spreken hun blijheid en dankbaarheid uit. Ze beloven hun kind een stabiele basis te geven en op te voeden tot een liefdevol mens.
De gemeenschap heet het kind welkom en neemt het in haar midden op. Daarbij is de doop een teken van verbinding met de apostolische cultuur.
Het ritueel vindt plaats tijdens een eredienst. De voorganger raakt met enkele druppels water het voorhoofd van het kind aan, de plaats waar alle gedachten ontstaan. Ook oudere kinderen kunnen worden gedoopt.
Confirmatie
Bij de confirmatie bevestigt iemand zijn medeverantwoordelijkheid voor het nastreven van het ideaal van het genootschap: in liefde werken aan een menswaardige wereld. Jeugdleden vanaf 18 jaar en volwassenen kunnen deze belofte doen.
Huwelijksbevestiging
Om dit te onderschrijven kennen we het feestelijk ritueel van de huwelijksbevestiging.
Hoewel het een huwelijksbevestiging heet, kent het ritueel een ruime toepassing. De huwelijksbevestiging staat ook open voor partners met een samenlevingscontract of partnerregistratie, voor partners waarvan een van beiden niet apostolisch is en voor partners van gelijk geslacht.
De voorganger vraagt de partners elkaar de rechterhand te geven, als symbool van hun wederzijdse liefde en hun inzet om elkaar gelukkig te maken. De voorganger omvat met zijn/haar handen beide handen en verbindt hiermee symbolisch het liefdesgeluk met een groter, onbenoembaar geheel.
Ook de aanwezige vrienden en familieleden worden hierbij betrokken. De aanwezigen drukken er liefdevolle en vriendschappelijke betrokkenheid mee uit, in tijden van geluk en voorspoed, zorg en verdriet.
Sluiten van het levensboek
Als er in een van onze gemeenschappen iemand overlijdt, kennen we het ritueel van het Sluiten van het levensboek.
De voorganger spreekt een overdenking uit over de overledene. De metafoor van het levensboek verwijst naar het leven met alles wat zich daarin voordoet.
De aanwezigen nemen symbolisch het licht van de liefde over van de overledene en beloven het brandend te houden.